Johnny, la gente esta muy loca

Well I remember the first words she said to me
If I should tear easily
Then sew me back together
Behind this delicate facade
Is another delicate facade
And behind that delicate facade
Is another and another and another

Zoals de titel doet vermoeden is alles hier nog steeds crazy en gaga en flipperdeflap! Elke dag brengt hier duizenden verrassingen en kansen met zich mee, die ik nog steeds met veel plezier in mijn armen en mijn hart sluit. 
Een 'gewoon' avondje tapastour mondt al snel uit in sangria op iemands Piso en een spontane sleepover met mijn Braziliaanse bestie C. en een fantastische Amerikaanse met een stem uit de duizend. Had ik jullie verteld dat ik haar pas die avond had leren kennen en we enkele uren later in Braziliaanse pyjama's als zusjes het kleine twijfelaartje indoken? Meisjes onder elkaar, u kent dat wel. 

Ondanks de indrukwekkende nieuwe lading vrienden deed het meer dan deugd om 5 van mijn Biesjes te verwelkomen in mijn nieuwe thuis. Biesjes zijn altijd een beetje thuiskomen, bij hen kon ik in deze tornadodagen rust vinden. Naast de vele verhalen, rondleidingen en lachbuien kon ik in hun gezelschap ook gewoon eens zwijgen. Bijzonder functioneel voor mijn nu al drie weken hese stem. Toch bezorgde hun aanwezigheid me een lichte onrust. Ik wil dat zij net zo van mijn stad houden als ik, dat zij ervaren wat ik hier ervaar. Ik loodste hen naar mijn favoriete zichten van de stad, naar mijn favo tapasbars, cafés en de studentenbuurt. Proberend de plekken door hun ogen te ervaren, bekroop me een licht angstje. Is dit nu echt wel zo fantastisch als ik hen vertel dat het is? Het zal een Antwerps kantje van me zijn dat vindt dat deze stad de allerbeste is. Een heerlijke tijd hadden we sowieso samen, en ik denk dat ik mijn genot aan hen heb kunnen overbrengen. Dat zij deze stad nooit zullen ervaren zoals ik dat doe, zal niet meer dan normaal zijn. We maakten een serieuze indruk op de tandemavond -Wow, all your friends are so blond, Laurien. Yeah, these are my awesome Belgian friends. 

Na het afscheid haastte ik me naar mijn tweede poolparty sinds mijn aankomst hier. Oh Johnny, la gente esta muy loca! Na een hopeloze dwaaltocht op linkeroever van Zaragoza arriveerde ik op Las Playas, de beach van de stad, en kon het feestje ontploffen. Alleen aangekomen kon ik vlinderen van de ene vriendengroep naar de andere. Ik was verrast hoeveel mensen ik al had leren kennen en hoeveel plezier je kan hebben met al die mensen rondom je. Rond 22u werd de muziek even stilgelegd voor de vetste percussieshow ooit. Pretty cool. 

Pisolove. Ik ben zo ontzettend gelukkig hier op ons gedeeld appartement. Ik heb het geluk onder hetzelfde dak te wonen met fantastische mensen. Samen koken, taartje bakken, frustraties delen, allemaal top! Ook wat mijn kamer betreft ben ik echt met mijn gat in de boter gevallen. Ik besefte dat ik daarvan hier nog geen foto's heb gepubliceerd, dus hier gaan we dan!

Wat me ontroerde:

*De twee oude Spaanse mannen die ruzieden om wie me de weg mocht uitleggen. Euhm... Muchas gracias?!

*Hoe ik liefde de afgelopen tijd helemaal anders ben gaan bekijken. Gewoon zelf keihard liefhebben, alles en iedereen fantastisch vinden, meer heb je echt niet nodig. De rest blijkt vanzelf te komen. 

Erasmus mode: Si Si Si - I got erasmussed!

While we're thinking 'bout the people we meet
Dancing feet, wasters on the cover of a magazine
People you've kissed, people you lust
And the one's that you might not ever remember, what's the use?I'm not what I was last summer
Not who I was in the spring
Tell me, tell me, tell me when will we learn
We love it and we leave it and we watch it burn
Damn these wild young hearts

Nog maar drie weken hier, maar ik ben volledig en compleet overgeschakeld op Erasmus modus. Dit houdt kort omschreven in dat ik volmondig 'Si' zeg op alles wat mijn pad kruist. En met zoveel internationale contacten regent het hier voorstellen en initiatieven in dit nog steeds knalhete paradijs. Cerveza? Si! Nadar? Si! Shopping? Si! Tapas? Si -wat maakt dat ik nog maar twee keer heb gekookt *oeps*! Uitgaan? SIIIIIIIIII!
-Kleine opmerking: mijn si-fase houdt niet in dat ik hier breinloos als een wilde tekeerga. Wel dat ik het hier goed van ben aan het nemen. Heel goed.-

Voor zij die hun commentaar al klaar hebben: jawel, er wordt hier wel degelijk hard gewerkt. Deze week gingen mijn lessen van start, en die zijn niet van de poes. Mijauwkes. 3 vakken neem ik op in het Spaans, 1 in het Engels.* Als een Spaanse noop met enkel de nodige tapas-vocabulaire zijn Spaanse lessen niet evident, maar ik ga de uitdaging goedgemutst aan. Niet omdat het niet anders kan, maar omdat ik het wil. Si. In de klas zitten we maximum met z'n twintigen. Die zitten daar niet omdat ze niet anders kunnen -al is aanwezigheid wel in al de lessen verplicht-, maar omdat ze het willen. En dat voelt heerlijk wanneer je het gewoon bent om met zo'n 150 facebookende slaapkoppen de klas te delen. Roepen (Spanjaarden hebben een andere decibel-standaard) naar de leerkracht, discuteren, suggesties, dit zijn lessen om handen en vingers van af te likken. Proffen geven hier LES, teksten debiteren of boeken aflezen is hier in geen geval aan de orde. De schooldagen zijn dus erg intensief en bijzonder vermoeiend. Een dagje school van 9 tot 20 na een nacht Chupeteria, het is tandenbijten, maar nogmaals, de lesstijl maakt alles veel draaglijker en interessant. 

*Dit is volgens mijn voorlopige studieplanning. Ondanks de schitterende studentenbegeleiding hier is het toch een hele puzzel mijn vakken uit te kiemen. Schuldige daarvoor zijn niet de Spanjaarden, wel mijn KUL-coördinatoren. Mails... Ooit van gehoord? 

Wat me ontroerde:
*Kotbazin die me 'mi corazon' noemt. Cutie!
*Gesprek met Spaanse chico die me de basics van de Spaanse cultuur uitlegt: "A nosotros nos gusta comer, beber, bailar, dormir y las chicas!" -Wij houden van eten, drinken, dansen, slapen en vrouwen! Simpel toch?
*Mijn nieuwe kotgenootjes. 3 prachtmeiden, 2 Italiaanse, 1 Duitse. Gaven een geweldige homeparty en namen daarna twee dagen de tijd om ons appartement tip top in orde te brengen. Alles gekuist. Alles geordend. Naamplaatjes in de ijskast en bij het afval. Love them!

Adios Madrid, encantada San Jorge

I put one foot in front of the other one,
I don’t need a new love or a new life just a better place to die.

Geen nieuws was nog nooit zo'n goed nieuws.

Ik verliet Zaragoza voor vier dagen om mijn twee hartvriendinnetjes te zien in Madrid. Het afscheid verliep flink en alleen achtergebleven in de stad voelde ik me sterk (mede dankzij gesprekken met de uitbater van de hostel en een Algerijn, waarvoor dank). Maar eens op de trein besefte ik dat dit de laatste keer was dat ik in de aanwezigheid was van vriendinnen waarbij ik echt alles kon zeggen, volledig op mijn gemak was en tot rust kon komen. Moeilijk momentje *slik*. Het uitzicht vanop de trein zorgde voor lichte vervreemding -maar kom, ik heb wilde herten gezien en de meest schitterende landschappen. Eenmaal thuis aangekomen verdwenen die gevoelens als sneeuw in Spanje. Ik ben hier heel graag en mijn kotgenoten zijn fantastische mensen. Na een uitputtende reis liet ik me toch verleiden om met Spanjaard C. tapas te gaan eten, ontmoette er een Italiaan en een Braziliaanse. T.O.P.

 Zaragoza Delicias bij ochtendlicht.

De volgende dag was het eindelijk zover. Ontmoeting met mijn nieuwe studiegenoten en de universiteit. De perfect georganiseerde maar veel te vermoeiende en volgeboekte ontmoetingsdagen begonnen met een rondleiding. San Jorge ligt in the middle of woestijn-nowhere. De architectuur is modern en wit wit wit. Clean. Sober. Maar met een overdonderende infrastructuur. Ze herbergt de faculteit van geneeskunde, fysiotherapie, farmacie, architectuur, business, ict en communicatie. Ik zag niet alleen simulatieziekenhuisruimtes - o.a. operatiezaal en consultatiezaal, voorzien van controlekamers voor de poppen die kunnen ademen, bloeden enz.- labo's om U tegen te zeggen, een kamer vol 3D-printers, kamer met echo's en camera's om bewegingen te analyseren, maar ook 3 radiostudios, montagekamers en een heuse televisiestudio. Met alles erop en eraan -autocue incluis. Erg indrukwekkend. Hier kan ik het gebrek aan praktijk in de KUL ruimschoots inhalen. Verder volgde een bezoek aan de sportfaciliteiten. Hou u vast aan de takken van de bomen. 4 zwembaden kon ik tellen -3 buiten, 1 binnen- waar we dan ook al snel gebruik van maakten in deze warme omstandigheden. Fitnessruimtes, danszalen, een voetbalstadion, stuk of tien tennisvelden, beachvolleybalveld, basketbalveld, enfin, te veel om op te noemen. Zeer interessant allemaal om de tijd tussen de lessen door op te vullen. Lessen heb ik trouwens van maandag tot donderdag, niet slecht! Ontelbare ontmoetingen volgden met ontelbare fijne, interessante mensen. Vriendschappen ontstonden, zo gaat dat. Een tapastour, bezoek aan de Expo en de strandbar en vele feestjes maakten deze dagen compleet. Ik ben hier heel graag. 

Wat me ontroerde:
*Hoe misselijk je wordt van een huilbui te lang in te houden. Sterk zijn, niet altijd gezond.
*Verhaal wat de gids in de exposite van Zaragoza me vertelde bij een foto van de tentoonstelling. Blijkbaar had de Spaanse regering een oplossing gevonden voor de uitstervende dorpen die leeg begonnen te staan op het platteland. Af en toe stuurden ze een trein vol vrijgezelle vrouwen naar die dorpen. Foto in kwestie toonde het eerste huwelijk afkomstig uit dit blijkbaar succesvolle project.