I don’t need a new love or a new life just a better place to die.
Geen nieuws was nog nooit zo'n goed nieuws.
Ik verliet Zaragoza voor vier dagen om mijn twee hartvriendinnetjes te zien in Madrid. Het afscheid verliep flink en alleen achtergebleven in de stad voelde ik me sterk (mede dankzij gesprekken met de uitbater van de hostel en een Algerijn, waarvoor dank). Maar eens op de trein besefte ik dat dit de laatste keer was dat ik in de aanwezigheid was van vriendinnen waarbij ik echt alles kon zeggen, volledig op mijn gemak was en tot rust kon komen. Moeilijk momentje *slik*. Het uitzicht vanop de trein zorgde voor lichte vervreemding -maar kom, ik heb wilde herten gezien en de meest schitterende landschappen. Eenmaal thuis aangekomen verdwenen die gevoelens als sneeuw in Spanje. Ik ben hier heel graag en mijn kotgenoten zijn fantastische mensen. Na een uitputtende reis liet ik me toch verleiden om met Spanjaard C. tapas te gaan eten, ontmoette er een Italiaan en een Braziliaanse. T.O.P.
Zaragoza Delicias bij ochtendlicht.
De volgende dag was het eindelijk zover. Ontmoeting met mijn nieuwe studiegenoten en de universiteit. De perfect georganiseerde maar veel te vermoeiende en volgeboekte ontmoetingsdagen begonnen met een rondleiding. San Jorge ligt in the middle of woestijn-nowhere. De architectuur is modern en wit wit wit. Clean. Sober. Maar met een overdonderende infrastructuur. Ze herbergt de faculteit van geneeskunde, fysiotherapie, farmacie, architectuur, business, ict en communicatie. Ik zag niet alleen simulatieziekenhuisruimtes - o.a. operatiezaal en consultatiezaal, voorzien van controlekamers voor de poppen die kunnen ademen, bloeden enz.- labo's om U tegen te zeggen, een kamer vol 3D-printers, kamer met echo's en camera's om bewegingen te analyseren, maar ook 3 radiostudios, montagekamers en een heuse televisiestudio. Met alles erop en eraan -autocue incluis. Erg indrukwekkend. Hier kan ik het gebrek aan praktijk in de KUL ruimschoots inhalen. Verder volgde een bezoek aan de sportfaciliteiten. Hou u vast aan de takken van de bomen. 4 zwembaden kon ik tellen -3 buiten, 1 binnen- waar we dan ook al snel gebruik van maakten in deze warme omstandigheden. Fitnessruimtes, danszalen, een voetbalstadion, stuk of tien tennisvelden, beachvolleybalveld, basketbalveld, enfin, te veel om op te noemen. Zeer interessant allemaal om de tijd tussen de lessen door op te vullen. Lessen heb ik trouwens van maandag tot donderdag, niet slecht! Ontelbare ontmoetingen volgden met ontelbare fijne, interessante mensen. Vriendschappen ontstonden, zo gaat dat. Een tapastour, bezoek aan de Expo en de strandbar en vele feestjes maakten deze dagen compleet. Ik ben hier heel graag.
Wat me ontroerde:
*Hoe misselijk je wordt van een huilbui te lang in te houden. Sterk zijn, niet altijd gezond.
*Verhaal wat de gids in de exposite van Zaragoza me vertelde bij een foto van de tentoonstelling. Blijkbaar had de Spaanse regering een oplossing gevonden voor de uitstervende dorpen die leeg begonnen te staan op het platteland. Af en toe stuurden ze een trein vol vrijgezelle vrouwen naar die dorpen. Foto in kwestie toonde het eerste huwelijk afkomstig uit dit blijkbaar succesvolle project.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten