Can never see the sun
This diva needs her stage
Baby lets have fun
Take me for what I am
Who I was meant to be
Mijn eerste Zaragoza ver-maand-dag zit er ondertussen al op en geloof me als ik zeg dat ik bang ben dat de tijd hier veel te snel gaat. Zo snel dat het alweer meer dan een week geleden is dat ik nog een blogberichtje postte. Foei.
Ik heb daar, zoals u wellicht verwacht, alle redenen toe. Ondanks het feit dat ik hier al een maand ben, gaat mijn leven hier nog steeds in fast forward. Altijd iets te doen. Nog steeds leer ik elke dag nieuwe mensen kennen, wat niet inhoudt dat ik ondertussen met enkele close toppertjes al een heel hechte band heb ontwikkeld.
De erasmusvibe zit ondertussen volledig in mijn lijf -dat nog steeds meer dan voldoende gevoed wordt met pinchos, tortillas, montaditos en bocadillos. No judgement is hier de gouden regel die van deze ervaring iets unieks en fantastisch maakt. Langzaam maar zeker verlies ik de Belgische (sorry landgenootjes, maar tot dit inzicht ben ik hier echt wel gekomen) angst voor scheve blikken en afkeurende neusophalingen. 'Why are you so worried?' werd me al te vaak toegeworpen, en zo Darwin het gewild heeft heb ik me helemaal aangepast aan deze nieuwe, verlichtende mindset. Go for it. Fun is hier het fundament en de maatstaf voor alles. Why so serious?
Academisch is alles hier al een paar versnellingen hoger dan mijn Leuvense collega's. Geregeld maak ik huiswerk, essays, groepswerken en presentaties. De werkdruk is hier veel meer verspreid over het hele semester. Ik ben nog steeds erg tevreden over mijn universiteit en de vakken die ik hier opneem. Door mijn -niet evidente- keuzes volg ik een sappige mengeling van communicatiewetenschappen, filmschool, business, management, human recourses, marketing en reclame. Hé, somt dit nu net al mijn interesses op? SCORE!
Hieronder nog een kleurrijke selectie van mijn bezigheden de afgelopen dagen.
U ziet in min of meer chronologische volgorde: toga-party en voordrink bij ons op de piso, dagje naar het Aljaferia met na afloop tapas en singing sangria sunday, picknick in Parque Grande, wandeltocht in Lacs D' Ayous, uitstap naar het kasteel in Loarre en Riglos, feestje van in de universiteit en skypen met biesjes.
Wat me ontroerde:
*Hoe traag het licht hier aangaat. Na het drukken op de schakelaar is het altijd nog een paar tellen donker.
*Singing Sangria Sunday. Ondertussen een ritueel -we deden het immers al twee keer. Momentje waarop iedereen zijn vele talenten met elkaar deelt. Italiaanse rapper L. uitte in één van zijn songs zijn frustratie over het vaderland. Enige andere Italiaanse van het gezelschap -en dus de enige die de tekst volledig verstond- barstte in tranen uit.
*Londense B. die met een veel te volgeladen rugzak de bergen introk. Aanwezig: eten, drinken, kleren, vaseline en haar bijbel, elke bladzijde gevuld met kleur en bijschriften.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten