Ruim twee weken verwijderd van mijn vertrek verbaast de grote hoeveelheid afscheid van de afgelopen dagen me toch lichtelijk.
Les filles and the city*
Afspraak met mijn drie college-girls in la Bruxelle. Vergezeld met een rasechte Charlotte York -jawel, zo eentje die je text dat je goed op je handtas moet letten in centraal- en een paar Carries (sorry, Miranda en Samantha) schuimden we de gezellige plekken van de hoofdstad af. Lunch in SATC-style -ober die vraagt of het stiller kan incluis-, terrasje tussendoor het shoppen, gepaste lippenstiftkleuren uittesten en een hipster koffiebar aan het eind, niets ontbrak aan deze au revoir in style.
Louvain
Ik nam afscheid van de stad waar ik twee fantastische academiejaren beleefde. Leuven zal het geweten hebben dat deze furie daar neergestreken is since 2012, dus ook het afscheid gebeurde met de nodige opschudding. En wie zorgt er nu beter voor ambiance en sfeer dan acteurs, erger nog, musicalartiesten? Op z'n leuvens ging het laatste avondmaal door in het frituur -ondanks voorkeur voor PASTE of PIZZE van sommigen- en werden flessen geledigd op mijn verder leeggehaalde kot met bijpassen zangsessies. 'Nen laatste' in Café Belge en dan was het tijd voor de afscheidsdans -dit mag u absoluut letterlijk nemen, in het midden van de Oude Markt.
De volgende dag kondigde een volgende portie afscheid aan. Smoskes met Mr. Attent. Let op ladies, deze Aiden is single, cute en zoals zijn naam doet vermoeden: extreem attent. Zo'n man die de gas doet branden, de klinken repareert en de vrouwen... charmeert. Zijn afscheidscadeautje was zorgvuldig ingepakt in kleurig papier met mijn naam erop geschreven. Een man uit de duizend. Net zoals de man die ik daarna ging uitwuiven. Mijn Mr. Big. We namen een maand geleden al afscheid van onze relatie samen, vandaag was het tijd om elkaar een laatste keer vaarwel te zeggen.
Wat me ontroerde:
*De. Eend. Deed niet alleen dienst als afspraak- en referentiepunt, maar ook -en vooral- als familie. Deze rakker verwelkomt me keer op keer richting kot met zijn 'no place like home'-aura.
*Het gevoel in een stad wakker te worden.
*Het besef dat ik de laatste tijd significant meer geduld heb. Tijd is niet langer mijn allergrootste vijand. Blijft toch aanwezig in mijn top 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten